Po obejrzeniu filmu wróćcie do swoich osobistych refleksji z poprzedniego pytania.
Sprawdźcie, czy to, co zapisaliście to uczucia, czy myśli związane z sytuacją?
Potrzeby, czy już konkretne strategie do ich zaspokojenia?
Te podstawowe elementy to:
Fakty – stwierdzenia na temat rzeczywistości, z którymi zgadzają się obie (wszystkie) strony. Mogą być mylone z interpretacjami i opiniami.
Obserwacje – stwierdzenia na temat cech osoby, czy działania, które nie zostały jeszcze zinterpretowane i ocenione, poza uczuciami i skojarzeniami z innymi sytuacjami. Mogą być mylone z osądami, które zawierają już ocenę czegoś, na przykład jako dobre lub złe.
Uczucia – wewnętrzne stany i odczucia pojawiające się w reakcji na coś co się wydarzyło. Bywają mylone z myślami, które są poznawczą oceną i narracją na temat wewnętrznych odczuć.
Potrzeby – abstrakcyjne lub fizyczne rzeczy, które w danym momencie odczuwamy w niedostatku, a dostarczenie ich służy do poczucia balansu. Nie są tym samym, co strategia do zaspokajania potrzeb.
Prośby – wezwanie do działania skierowane do drugiej osoby lub samego siebie. Co ważne, pozostaje otwarte na przyjęcie „nie” jako odpowiedzi.
Model ten osadzony jest na empatii i szczerości, zatem wyjaśnijmy, co oznaczają też te dwa słowa:
Empatia - to zdolność współdzielenia odczuć, przeżyć wewnętrznych z inną osobą. Bywa mylona z sympatią, która zmierza bardziej do zlania się z doświadczeniem drugiej osoby, także do podążania za jej myślami i osądami. Empatia pozostawia miejsce na postawienie granic i bycie blisko zarówno ze swoim przeżyciem w danym momencie, jak i przeżyciem innej osoby.
Szczerość - to umiejętność rozpoznania osądów stawianych przez siebie jak i przez inne osoby; to umiejętność rozpoznania i postawienia granicy, pomiędzy tym, co służy mi i drugiej osobie, a tym co powoduje krzywdę.
Jeżeli czujecie się zagubieni, sprawdźcie jeszcze raz z filmem, jakie są różnice w komunikacji pomiędzy uczuciami a myślami oraz pomiędzy potrzebami i strategiami.
