Pedagogika nadziei

"Odpowiedzialność za pokój oznacza działanie na rzecz przezwyciężenia wad i niesprawiedliwości, które nadal uniemożliwiają nam osiągnięcie egalitarnego świata. Ponieważ planeta zniszczona przez podziały jest planetą, która nie zna pokoju".

Audrey Azoulay, dyrektor generalna UNESCO

Obecnie stoimy w obliczu poważnych problemów, takich jak ekocyd, globalne ocieplenie, malejące nieodnawialne zasoby naturalne i niebezpieczne konsekwencje ich nierównej dystrybucji. Świat stoi w obliczu poważnych problemów gospodarczych o charakterze strukturalnym. Jesteśmy również świadkami wojny w Europie i borykamy się z jej konsekwencjami w naszych społeczeństwach.

Pedagogika nadziei oznacza, że nie możemy pozbawiać młodych ludzi nadziei, nawet jeśli sami czasami czujemy się sfrustrowani i beznadziejni. Musimy buntować się przeciwko beznadziei i cynizmowi. To zrozumiałe i całkowicie normalne, że mamy poczucie beznadziei pośród wielkich problemów i konfliktów wokół nas. Musimy jednak wciąż poszukiwać myśli, działań i towarzyszy, którzy aktywują uczucie nadziei w naszych sercach i umysłach.

 

Niektórzy twierdzą, że czują większą nadzieję na przyszłość, gdy wiedzą, że robią coś, co czyni świat lepszym, nawet na bardzo małą skalę. Możesz porozmawiać z młodymi ludźmi o organizacjach pozarządowych, pokojowym aktywizmie i aktywnym obywatelstwie oraz znaleźć sposoby wpływania na przyszłość społeczeństwa. Udział w podejmowaniu decyzji i polityce może być motywujący dla niektórych młodych ludzi. Możesz także powiedzieć młodym ludziom o lokalnych politycznych organizacjach młodzieżowych i radach młodzieżowych. Świadomość, że młodzi ludzie mogą coś zmienić i aktywnie uczestniczyć w życiu publicznym, może dać ziarno nadziei wielu młodym ludziom.

Każdy inaczej reaguje na globalne kryzysy. Nigdy w pełni nie wiemy, przez co młodzi ludzie, z którymi pracujemy, przechodzą w swoim życiu osobistym i jak kryzysy na nich wpływają. Jeśli potrafimy zadbać o siebie, mamy więcej zasobów, by być bezpiecznymi i współczującymi dorosłymi dla młodych ludzi, których spotykamy w pracy. W trudnych czasach szczególnie ważne jest dbanie o siebie i współodczuwanie z ludźmi, których spotykamy.

Dobrą rzeczą jest to, że nie musimy kultywować nadziei samotnie. Jeśli czasami czujemy się beznadziejnie z powodu stanu świata, prawdopodobnie są gdzieś inni ludzie, którzy widzą i czują nadzieję w podobnej sytuacji. Może uda nam się wspólnie podtrzymywać płonącą pochodnię nadziei.

 
 

Ćwiczenie



Wyjście na spacer

Wybierz się na spacer po okolicy, w której pracujesz. Rozejrzyj się, co zauważasz? Jak się czujesz w tym otoczeniu? Jakie myśli przychodzą ci do głowy? Możesz zobaczyć rzeczy, ludzi, rośliny, zwierzęta, malowidła ścienne, budynki. Czy widzisz oznaki niektórych kryzysów, które mają miejsce na świecie? Czy możliwe jest chodzenie po okolicy bez myślenia o kryzysie, czy też są one nieuchronnie obecne dla każdego? Co w tym otoczeniu sprawia, że czujesz nadzieję? Staraj się zachować ciekawość: czy można się czegoś nauczyć, patrząc na to otoczenie? Wspieraj ciekawość wobec własnych myśli i uczuć, które również się pojawiają.